Dag van de Arbeid; geen nationale feestdag.

De Dag van de Arbeid -1 mei- werd in 1890 voor het eerst georganiseerd als een internationale protestdag voor een 8-urige werkdag. Het kwam uit de koker van een Amerikaanse vakbond en werd overgenomen door de socialistische, communistische en anarchistische arbeidersbewegingen.
In de Sovjet Unie werd 1 mei gevierd met een parade waaraan naast arbeiders ook militairen deelnamen. In het huidige Rusland worden met name militaire parades gehouden op 1 mei.

Nog steeds is 1 mei een dag die met name leeft bij vakbonden en werknemers met een linkse inslag.

De FNV pleit op haar website voor 1 mei als nationale vrije dag enerzijds om te herdenken en anderzijds om internationale solidariteit te tonen. Echter, zij roept op om aanwezig te zijn bij de door haar georganiseerde Dag van de Arbeid dit jaar met op de actuele nationale politiek gebaseerde thema’s zoals “stijgende prijzen, afbrokkelende voorzieningen en een politiek die ons steeds verder in de steek laat”. Dit zijn algemene politieke thema’s die niet alleen werknemers raken, maar iedereen: ook studenten, gepensioneerden en ondernemers hebben daarmee te maken.

In Nederland zijn door het poldermodel de scherpe randjes in arbeidsverhoudingen verdwenen. Vandaar die algemene, politieke thema’s op 1 mei in Nederland die weinig tot geen verband houden met arbeidsverhoudingen.

Politieke doelen nastreven, hoe respectabel ook, is een privéaangelegenheid. Wanneer die thema’s een werknemer zo na aan het hart liggen, waarom zou hij daarvoor geen vrije dag kunnen opofferen? Werkgevers hebben ook tal van respectabele thema’s waar “Den Haag” wat aan zou moeten doen: regeldruk, belastingdruk, problemen met de energievoorziening, lange duur om vergunningen te krijgen etc.; we gaan natuurlijk ook niet een Dag van de Ondernemer invoeren waarop elke werknemer onbetaald zijn werk moet doen.

mr. Marc Poelman